Author Info

Sint cupidatat ex incididunt ipsum in eu. Duis tempor derc reprehenderit non exercitation nulla cupidatat commodo duis.

Pouwel

Pelgrim op weg naar God

Pelgrim op weg naar God

Pelgrims zijn mensen onderweg naar God. Ook als ze niet gelovig zijn. Zij ontmoeten Hem in anderen, in de natuur, in de stilte. Mijn pelgrimage is niet fysiek, maar geestelijk. Als pelgrim op mijn eigen weg naar God had ik prachtige ontmoetingen met steeds andere mensen. Iedereen bracht zijn of haar eigen inspiratie mee. Ik kwam ze tegen in kloosters en gemeenschappen, tijdens retraites en cursusprogramma’s, bij mijn vorming en doop door de dominicanen en in de vele boeken die ik las. Zonder al die medepelgrims zou ik nog steeds dolende zijn geweest zonder richting en doel.

Mijn geestelijke pelgrimage voerde langs een kronkelig pad met verschillende pleisterplaatsen onderweg. Plekken waar ik langere of kortere periodes telkens terug kwam en groeide als mens en gelovige. Mijn pleisterplaats op dit moment is de jezuïeten en hun Geestelijke Oefeningen. De titel van de ‘autobiografie’ van Ignatius van Loyola, de stichter van de Sociëteit van Jezus, luidt heel toepasselijk: Het verhaal van de pelgrim. En mijn pelgrimage gaat door: langs pleisterplaatsen op weg naar God.

Een kronkelig pad...

Pleisterplaatsen

Kloosters

Centrum deVoorde

Dominicanen

Geestelijke Oefeningen

Thuismonnik

In 2012 startte ik een blog “op zoek naar de monnik in mijzelf”. Ik beschreef mijn weg in het geloof t/m mijn doop. Langzaam droogde de inspiratie op en staakte ik het bloggen. In 2020 pakte ik de draad weer op, niet langer op zoek naar de monnik in mijzelf, maar als een soort dagboek van mijn pelgrimsweg. Ignatius van Loyola is daarbij vaak mijn gids.

Created with Elements® RealMac® Software, theme: Ascent by Multithemes.

Kloosters

De St. Paulusabdij in Oosterhout (benedictijnen) was in 1994 het eerste klooster dat ik bezocht. Daar is een diep verlangen gewekt dat mij langs veel kloosters heeft gevoerd. Zij voeden mijn geloof.

In kloosters vind ik rust en mensen voor wie geloven even natuurlijk lijkt als eten. Ik vind er een spiritualiteit die diep-menselijk en doorleefd is in een traditie van eeuwen. En een liturgie die mij raakt in mijn ziel.

Zonder kloosters was ik niet de christen geworden die ik nu ben. Zonder kloosters was ik helemaal geen christen geworden.

deVoorde

Op mijn weg in de Geest was deVoorde jarenlang een pleisterplaats. deVoorde bood programma’s met als bron van inspiratie het soefisme en de joods-christelijke mystiek.

Pasen 2006 was ik deelnemer aan een programma dat mij voerde langs de smarten en de vreugden van Maria. Op een pelgrimsplek in Duitsland had ik een mystieke ervaring van de Liefde van God. Ik ging ervoor op de knieën.

Achteraf was deze ervaring mijn bekeringsmoment. Het duurde nog 8 jaar om mijn oordelen over het christendom los te laten.

Doopsel

Vanaf het moment dat ik het Dominicanenklooster Huissen binnenstapte, voelde ik mij daar welkom en gezien. Hun liturgie heeft mij diep geraakt, waarbij Pasen het hoogtepunt was.

Mijn homoseksualiteit was daar geen enkel issue. Het ging om mijn geloof. Dominicanen vormden mijn geloof en steunden mij in mijn twijfels. Zij leefden een inclusieve kerk voor.

Paasnacht 2014 ben ik hier gedoopt. In dezelfde viering ontving ook een baby het doopsel uit de handen van Henk Jongerius.

Ignatius van Loyola

De Geestelijke Oefeningen van de stichter van de jezuïeten geven diepgang aan mijn geloof.

In 2018 deed ik voor het eerst een achtdaagse variant van de Oefeningen in de Oude Abdij in Drongen (BE). Op de laatste dag heb ik Jezus’ levende Aanwezigheid mogen ervaren. Telkens als ik de Oefeningen krijg, verandert en verdiept mijn relatie met Hem zich.

Voor de Oefeningen had ik geen band met Jezus, nu wel. Ik probeer om Zijn voorbeeld zo goed mogelijk na te volgen. Dankzij Ignatius van Loyola.

Elements for macOS application icon. Made in Elements